Դիպլոմային Աշխատանք

Երևանի «Մխիթար Սեբաստացի»

կրթահամալիրի քոլեջ

 

Դիպլոմայինի հեղինակ՝  Անահիտ Ղազարյան Ջանիկի:

 

Թեման՝ Ծեսը, որպես ուսումնական ճամփորդություն:

Ղեկավարի պաշտոնը՝

 

Անուն, ազգանուն՝ Նառա  նիկողոսյան:

 

Քաղաք  Երևան: Ուսումնական  տարի 2017- 2018թ:

 

 

-1- 

 

Բովանդակություն

 

Ներածություն: 

Սովորաբար ճամփորդության մասին խոսելիս՝ մարդիկ ցուցադրում են լուսանկարներ, որտեղ պատկերված է որևէ հիշարժան վայր, համեղ ուտեստ, մարդը՝ բնության
գրկում  : Հիմնականում տպավորությունները միանման են, անկախ նրանից ճամփորդությունն  անհատական է, խմբային, թե գործնական: Ուսուցանող ճամփորդությունը պարտավորեցնող է, ինչպես կյանքը, ընկերությունը, աշխատանքը և սերը: Պարտավորեցնող է այն վայրի,  մարդկանց հանդեպ, ուր գնում ես: Եվ կարևոր չէ, թե ուր կգնաս, կարևորը՝ ում հետ ես գնում և ինչ նպատակ ես հետապնդում:

Չեմ սխալվում, համոզված եմ՝ մեր ճամփորդությունը  ուսումնական էր: Այն մեզ տվեց գործնական հմտություններ ստանալու հնարավորություն, անընդհատ աշխատում էին մեր ուղեղը, աչքերը և սիրտը: Մենք խումբ էինք, երբ շփվում էինք միմյանց հետ, հասկանում էինք իրար կամ էլ ոչ, ծանոթանում, բացահայտում, ընկերանում:

Թիմ էինք, երբ ներկայացնում էինք « Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրը  ինչու չէ՝ նաև ինքներս մեզ:
Հենց այնտեղ համոզվեցի, որ առանց հանդուրժողականության չկա գեղեցկություն, բարություն և երջանկություն :

Ուսումնական ճամփորդության ժամանակ շատ եմ կարևորում եսակենտրոն չլինելը, հանդուրժողականությունը, մարդասիրությունը, և հենց այդ է սկիզբ հանդիսանում ազգային  հատկանիշները, մեր ծեսերը  ճիշտ ներկայացնել կարողանալը:

Ուսումնական ճամփորդության շնորհիվ տեսա, զգացի, վերլուծեցի, սովորեցի և այդ ամենը տեղավորեցի հիշողությանս մեջ: Ուսումնական ճամփորդությունը դաս էր ամեն քայլափոխին՝ ներկայից դեպի ապագա: Մեր ուսումնական ճամփորդությունը Արա-գածոտնի մարզի Աշտարակ քաղաքում էր:Նպատակն էր «Աշտարակում համայնքային ծես»իրականացնելը: Արևոտ օր էր: Լավ և բարձր տրամադրությունը պահպանելու համար,  թիմով , մեր ղեկավարների հետ միասին, զբոսնելով քայլեցինք և հասանք՝ Աշտարակ քաղաքի Ծիրանավոր եկեղեցին:  

Աշտարակ քաքում կան շատ գեղեցիկ և խոստումնալից մանկապարտեզներ, շատ   խելացի երեխաներ և հմուտ դաստիարակներ:Մեր նպատակներ Աշտարակի մանկապարտեզներում երեխաներին սովորեցնել ,տալ մեր ազգային ծիսական երգերը,պարերը,խաղերգերը :

-2-

Մեր առաջին այցը՝

«Մանուշակ» մանկապարտեզ 

  

Աշտարակ քաղաքում մեծ սիրով և ոգևորությամբ էին մեզ սպասում «Մանուշակ» մանկապարտեզի ղեկավարները, դաստիարակները և վերապատրաստվող-ները:ներկայացանք ազգային խաղերով: Ծառ են, թուփ, ճյուղ, մանուկ երգով ու պարով:Սովորեցրինք նոր երգեր , պարեր և խաղեր: Խաղերից մեկն է՝ աքլորախաղը:Խաղը պատկանում է անհատական խաղերի դասին: Խաղին մասնակցում է երկու թիմ, ամեն թիմից 3 մասնակիցներ, խաղն անցկացվոքւմ է երեք մետր տրամագիծ ունեցող շրջանի ներսում, խաղի նպատական է հակառակորդին հրումների միջոցով` մեկ ոտքի վրա ցատկոտելով մղել ընդգծվավ սահմաններից դուրս:Ներկայացրեցինք ծիսական  պարագաներ և ամանորյա ծիսական պարագան չար խափանը,որի իմաստն է խարը՝ չարիքը խափանող,չարիքի առաջն առնող, չարիքը կանխող:Հայկական ծիսական տիկնիկներ պատրաստեցինք Թամարա հարությունյանի օգնությամբ, թելերով գործեցինք ընկույզը:

Պերճ Պռոշյանի տուն-թանգարան 

 

«Աշտարակում համայնքային ծես» դիպլոմային նախագիծի շրջանկներում, մշակույթին մոտ լինելու և լավ ծանոթանալու նպատակով այցելինք ՝ Պերճ Պռոշյանի  տուն թանգարան:Թանգարանը համարվում է Աշտարակի գործուն մշակութային օջախներից է մեկը։ Այստեղ պահպանվում է Պռոշյանի հիշատակը, պրոպագանդվում նրա ստեղծագործությունը, կազմակերպվում են միջոցառումներ։ճամճորդությունը մեզ տալիս էր ուժ ,եռանդ և դրական լավ տրամադրություն, և այդ լիցքերը մեզ հետ տանում էինք մանկապարտեզ և փոխանցում երեխաներին:

«Հովիկ» մանկապարտեզ 

Ուսումնական ճամփորդությանը շարունակելով եղանք նաև  Աշտարակ քաղաքուի« Հովիկ»  մանկապարտեզում:Նպատակը հետևյալն էր,ավելի լավ կարողանալ  յուրացնել և տիրապետել  ծիսական երգերի և պարերի հմտությունը ,ինչպես նաև փոխանցել, սովորեցնել գիտելիքները երեխաներին, վերապատրաստվեղներին:Հասնելով Աշտարակ քաղաք, զբոսանք կազմակերպեցինք և վայելելով բնությունը,  մաքուր օդը, քալելով՝ճոճվող կամուրջի վրայով հասանք    «Հովիկ»մանկապարտեզ:«Մխիթար Սեբաստացի  »կրթահամալիրը հանդես եկավ Ազգային ծիսական երգով, պարերգով:Ներկայացրեցինք Բարեկենդանի ծեսը և երգեցինք հետևյալ երգերը:

Աշտարակի թիվ 5«Արաքս մուրադյան» մանկապարտեզ ՀՈԱԿ:  

Իսկ ամենհարազատ և ամենաջերմ  մանկապարտեզը ինձ համար դարձավ Հովիկ մանկապաևտեզը: Որտեղ համալրում էր ջերմ, բարի,խելացի և ուշիմ դաստիարակների ամբեղջ մի կազմ: Այդ միասնական ուժը և բայացակամ մթնոլորտը անդրադառնում էր ի օգուտ երեխաների ուսումնական գործունեության վրա:Սերը և ջերմ մթնոլորտը երեխաների մոտ կրկնակի հասանելի էր դարձնում նյութերի ընկալումը, տիրապետումը և այդպեսել երգելով, պարելով միասին աշխատեցինք և տվեցինք երեխաներին մեր գիտելիքները ,այնպես որ իրենք սկսեցին սիրել իրենց համար նորը:

«Արաքս մուրադյան» մանկապարտեզում երեխաների հետ կատարեցինք երկրագործի աշխատանք: բացատրեցինք երեխաներին ,որ հողագործությամբ զբաղվողը կոչվում է հողագործ, ինչպես նաև երկրագործ կամ ֆերմեր:Հավաքեցինք չորացած ճյուղերը, մաքրեցինք տարածքը, փոսեր  փորեցինք՝ հետաքրքրություն առաջացնելու համար երեխաների մոտ: Աշխատանքը կատարեցինք երգելով« Խնկի Ծառ»,«Սուրբ Կարապետ»երգերը:

-3-

Գլուխների, բաժինների, ենթաբաժինների և կետերի անվանումները:

1 Հայ ազգային ծեսեր, տոներ: Դդմատոն,բարեկենդան:

2«Աշտարակում համայնքային ծես» դիպլոմային նախագիծ.

3